OVER TELEURDEUGD

Marius is een verbitterde twintiger, hij is er niet in geslaagd om een stabiel leven op te bouwen en is teleurgesteld in zichzelf en de maatschappij. Doelloos laat Marius zich meedrijven met de stroom van zijn bestaan. Tot hij geteisterd wordt door de invloed van zijn duister alter ego. De verpersoonlijking van zijn eigen onzekerheden sleurt hem verder in een diep zwart gat maar biedt hem op een vreemde manier ook houvast. Die ingebeelde metgezel brengt hem tot op surrealistische hoogtepunten waardoor de twee een diepe verbintenis ervaren. Slagen ze erin om zich te verzoenen met elkaar en terug een plaats in te nemen in de samenleving?

Letterlijk is Teleurdeugd een samenvoeging van ‘teleurstelling’ en ‘deugd’. Het vermogen om een deugdelijk leven te leiden – het goede doen voor zichzelf binnen de normen van de maatschappij – is wat Marius in het verhaal compleet is kwijtgespeeld. En toch is het ook een hoofdpersonage waar we op een manier jaloers op kunnen zijn: door meegesleurd te worden in een neerwaartse spiraal krijgt de wereld een nieuwe betekenis en worden doodgewone ervaringen plots heel interessant.

Teleurdeugd vertelt een verhaal over depressie en psychische stoornissen, een thematiek die bij veel mensen vragen oproept. Teleurdeugd wil deze thema’s bespreekbaar maken, zonder dit op een psycho-educatieve manier te doen. Door de kijker mee te nemen in de extravagante, chaotische wereld van het hoofdpersonage, waarbij men niet weet wat nu ingebeeld en wat echt is, wordt de beleving van iemand met een psychische stoornis plots heel herkenbaar. Want dat duistere kantje, dat zit in ieder van ons: het is als een alter ego dat ons probeert te verleiden tot de complete overgave, dat ons reduceert tot een triest hoopje ellende. Het is een deel van onszelf dat ons soms het gevoel geeft dat we outsiders zijn, maar er op andere momenten voor zorgt dat we ons alleenheersers wanen. Een duistere bondgenoot: soms dichtbij, soms ver weg maar toch… onmisbaar.